[Fic Attack on titan x oc] ชีวิตม.ปลายมันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ!!

ตึก.....ตึก....ตึก....เสียงฝีเท้าดังขึ้นในตึกร้างบรรยากาศน่ากลัว สาวน้อยคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีอะไรบ้างอย่างที่น่ากลัว

ตึกๆๆๆๆ

"แย่ล่ะทางตัน!"เธอตะโกนในขณะที่หยุดอยู่หน้ากำแพง ชายร่างสูงใหญ้สวมหน้ากากถือมีดเปื้อนเลือดหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

"ไม่น้า!!!"เธอกรี้ดร้องด้วยความหวาดกลัว ชายคนนั้นเงื้อมีดขึ้นมาแล้ว

กรี้ด!!!....โครม! เธอลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องของตัวเองเนื่องจากเธอละเมอจนกลิ้งตกเตียงมาเอง

".......กี่โมงแล้วนะ......"เธอหันไปเปิดโทรศัพเพื่อดูเวลา ตีห้าครึ่ง เธอหันไปที่โต๊ะยังมีคอมที่ดำสนิทเนื่องจากแบตหมด ซากถุงนรมเลย์ และขวดโคล่า

"อ่อ......จริงสินะ .....เมื่อคืนเราดูเน็ตฟริตยันตีสองเลยนี่นา หาว~~~ ดันลืมสะได้ว่าวันนี้เราต้องไปโรงเรียนวันแรกนี่นา"

"ไทจัง!! ตื่นยังลูก!!!"เสียงตะโกนดังมาจากด้านล่าง

"ค่า!!!"เธอขานตอบ ก่อนรีบไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็รีบออกมาทำผมที่โต๊ะเครื่องแป้ง เธอเปิดลิ้นชัก หยิบคอนเทคเลน ผ้าปิดตา ริปปิ้นดำ โชคเกอร์สีดำ ก่อนจะจัดแจงแต่งตัวเองให้เรียบร้อย

"แม่โบว์ผูกผมนี่ใส่สีอะไรดี!"เธอถามแม่เธอที่เดินผ่านมาพอดี

"สีรุ้งไปเลยลูกเด่นดี"

"ไม่เอาอะแม่ ไปวันแรกขืนใส่สีฉูดฉาดไปจะตกเป็นเป้าสายตานะ"และแล้วเธอก็หยิบริปปิ้นสีขาวขึ้นมาฝูกที่ปลายผมเปียของเธอ

"คอนเทคเลนเซ็ก ผ้าปิดตาเซ็ก โชกเกอร์เซ็ก ริปปิ้นดำผูกข้อมือเซ็ก ผมเปียเซ็ก ริปปิ้นผูกผมเซ็ก!"เธอมองตัวเองในกระจก

"นี่ พอติดกระดุมขอเสื้อก็มองไม่เห็นโชคเกอร์แล้วยังจะใส่อีกเหรอ?"

"ก็หนูชอบนี่นา ว่าแต่ข้าวเช้าเสร็จยังคะ?"เธอหันไปดูที่โต๊ะกินข้าว ข้าวเช้าฝีมือแม่ของเธอวางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับแม่ของเธอที่นั้งกินข้าวรออยู่แล้ว เธอเดินไปในครัวอย่างเงียบๆ เพื่อจัดแจงเตรียมข้าวกล่องสำหรับมื้อกลางวัน

"ทั้งๆที่ที่ทำงานก็มีอาหารขายแท้ๆ ยังจะให้ลูกทำข้าวกล่องให้อีก"เธอทอดกุ้งไปพรางตะโกนคุยกับแม่ที่นั้งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะไปด้วย

"แหมๆ ก็เวลาได้กินข้าวกล่องที่ไทจังทำให้ทีไรมันรู้สึกเหมือนตัวเองได้กลับไปเป็นเด็กทุกที"

"แม่อะเลิกเรียกหนูว่าไทจังสักทีได้ไหมคะ?"เธอจัดวางกุ้งลงในกล่องข้าว

"ทำไมล่ะน่ารักดีออก"

"จะว่าน่ารักก็น่ารักล่ะนะ แต่หนูไม่ใช่เด็กแล้วสักหน่อย ปีนี้ก็15แล้วนะ"เธอปิดกล่องข้าวแล้วเดินออกมาจากครัว ก่อนจะเดินไปวางข้าวกล่องหนึ่งไว้ที่โต๊ะ

"นี่ของแม่นะ"

"ขอบใจจ้ะ ไปเรียนดีๆนะลูกโชคดี!"แม่รีบถือข้าวกล่องแล้ววิ่งออกไป ส่วนเธอก็รีบกินข้าวเช้าแล้วรีบออกจากบ้านทันทีเดินไปเรื่อยๆตามทางเดิน ในระหว่างทางก็แวะเล่นกับแมวสักหน่อย

"ว่าไงกำลังไปไหนงั้นเหรอ?"เธอคุกเข่าลงกับพื้นนั้งคุยนั้งเล่นกับแมวอย่างสนิทสนม ในขณะนั้นเองก็ได้มีคนสองคนกำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูงทำให้เธออุ้มแมวแล้วกระโดดขึ้นไปนั้งบนกำแพง เกือบโดนชนแล้วสิ

"สายแล้วๆๆๆๆ"

"เอเรนรอด้วย!!!"เด็กผู้หญิงสวมผ้าพันคอสีแดงวิ่งตามเด็กชายไป

"รอกันมั้งสิ!!!"เด็กชายอีกคนวิ่งตามมาข้างหลัง

"เป็นเช้าที่วุ่นวายจังนะ"เธอมองตามหลังสามคนนั้นก่อนกระโดดลงมาจากกำแพงแล้ววางแมวลง

"ฉันเองก็ต้องไปแล้วไว้จะมาเล่นด้วยใหม่นะ"เธอโบกมือให้แมวพรางรีบวิ่งไปจนกระทั่งหยุดอยู่หน้าสถานที่แห่งหนึ่ง

"นี่สินะโรงเรียนม.ปลายชินเกคิ......แค่กำแพงก็อลังการแล้ว...."เธอค่อยๆเดินผ่านกำแพงเข้าไป

"ข้างในนี้กว้างดีจังนะ......"เธอมองรอบๆ

"เฮ้ย ยัยหนูตรงนั้นน่ะ!"เสียงหนึ่งดังขึ้นเธอหันไปมองเจ้าของเสียงคือชายคนที่ถือพัดกระดาษอยู่ในมือ

"เรียกหนูเหรอคะ?"

"ก็อยู่กันแค่นี้คิดว่าเรียกใครล่ะ!?"

"แล้ว~~~~ เรียกหนูทำไมล่ะคะ?"

"ก่อนจะมาเรียนไม่ได้ศึกษาก่อนรึไงว่าที่นี่ห้ามใส่ส้นเข็มน่ะ!"เขาตอบ อ่อจริงสินะ....

"ขอโทษค่ะ คราวหน้าจะระวังให้มากกว่านี้นะคะ"

"ดี เห็นว่าเป็นวันแรกหรอกนะ จะไปไหนก็ไปเลยปะเกะกะลูกตา"

"เออ.....ค่ะ......(คนบ้าอะไรหน้านิ่งชะมัด พวกพี่ระเบียบนี่ต้องหน้านิ่งทุกคนปะ?)"เธอเดินออกมาจากตรงนั้นแต่ยังไม่ทันไปถึงไหนก็โดนเรียกอีก

"นี่ยังไม่รีบไปอีก ถ้าเข้าห้องช้าเดี่ยวก่อนโดนทำโทษหรอก!"

"รู้แล้วค่ะ! (ก็ใส่ส้นเข็มแล้วมันวิ่งไม่ถนัดนี่!!!!)"เธอตอบในใจพรางจั้มอ้าวออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด